Well hello people, been awhile away from this blog of mine since the new semester has begun.
So far this semester, na cakap paling awesome, not yet laa, sebab takut takut by the end of it jadi macam sem lepas and sem lepas yang lagi satu tu. Yeah, so, senang cite, so far, had a great time. Been 3 weeks, so i've still left with 4 more lecture weeks then 2 weeks of exam (banyak lagi time yang left untuk bagi kata akhir about this semester)
Okey, enough said about bad sh*ts yang da jadi pada yang lepas lepas tu, kang tukaq jinx pula (simpang malaikat 44!!) ta mao ceqqqq! So mai kita story biskut marry, pasal a good thing yang happened along this sem, until now (future takleh nak predict lagi)
Btw, panjang beno mukadimah acik tadi yao. Maap maap! (Maaf, tergendala sebentar, jap lagi sambung)
Okey, meh sambung balik. Sorry tadi sebab lepas tunggu makanan yang dah di order tu siap, masa untuk balik la ken? So tadi tergendala sebab acik drive balik ghumah!
Cite dia gini, sebab apa letak title 'dejavu' tu, sebab ada laa seorang hamba Tuhan yang acik baru kenal sem ni layan acik macam someone yang acik penah kenal time dekat Linton dulu(layan yang tang ade feeling feeling gitu). Dejavu tu tang layanan dia laa, orangnya DIFFERENT habes! Sebab orang yang kali ni PEMES! Search nama dia dekat google, banyak news pasal dia wahai jemah oiii. Ade stable career, baik (kott), friendly and really HUMBLE! Haha. (Maaf, nama beliau tidak boleh dipamerkan disini tapi buat orang yang da tao tu - kao sorang n ma aku je tao so jangan gatai na kasi tao orang lain, aku shoot kao nanti! Hahahaha) So, asal dapat time jumpa dia, acik excited ta bertempat! Haha. Maafkan kegelojohan acik ni yerr.
Haaa, benonye na cite pasal hamba Tuhan yang sorang tu je dalam entry kali ni. Kehkehkeh. Maaaaaaaaaaafff! So rasanye sampai sini je kot entry acik, sebab acik da beku dok dalam kereta ni(padahal da park dalam garage dekat rumah ni), until then, salam bahagia buat semua. Kiss siked! Byeee.
